بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان در کودکان ۱۱ تا ۱۴ ساله ایرانی به وسیله شاخص child-oidp: قسمت دوم- تأثیرات اجتماعی-دندانی

سابقه و هدف : با توجه به شیوع بالای بیماری های پریودنتال و پوسیدگی دندان و توجه روزافزون به استفاده از مفهوم کیفیت زندگی در تصمیم گیری های کلینیکی، این مطالعه با هدف بررسی تأثیرات اجتماعی-دندانی (socio-dental impacts) بیماری های پریودنتال و پوسیدگی در کودکان به کمک شاخص child-oidp صورت پذیرفت. مواد و روشها : در مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر، تعداد 310 دانش آموز راهنمایی شهر تهران پس از انجام مصاحبه و تکمیل پرسشنامه child-oidp ، تحت معاینه کلینیکی قرار گرفته، تعداد دندان های پوسیده، شاخص ساده شده بهداشت دهان ( ohi-s ) و خونریزی حین پروبینگ ( bop ) آنها ثبت شد. آزمون های آماری مورد استفاده independent sample t ، chi-square و binary logistic regression بودند. یافته ها : میانگین تعداد دندان های پوسیده در پسران به صورت معنی داری بیش از دختران بود (001/0= p ) . همچنین میانگین شاخص ساده شده بهداشت دهان ( ohi-s ) در پسران بیشتر از دختران بود (00/0= p ). حدود 6/30 درصد از کودکان اختلال در عملکردهای روزانه را به واسطه مشکلات مرتبط با بیماری های پریودنتال ( csi- periodontal ) و 8/34 درصد از کودکان اختلال در عملکردهای روزانه را به واسطه مشکلات مرتبط با پوسیدگی دندانی ( csi- caries ) ابراز نمودند. احتمال گزارش کردن csi-periodontal توسط دختران 8/1 برابر پسران بود. عدم استفاده از مسواک با csi-periodontal و csi-caries ، همچنین پوسیدگی با csi-caries رابطه معنی داری را نشان داد(05/0> p )؛ اما رابطه ohi-s و bop با csi-periodontal معنی دار نبود (05/0< p ). نتیجه گیری: برخلاف خونریزی از لثه و ohi-s ، پوسیدگی با اختلال در کیفیت زندگی کودکان رابطه معنی داری داشت. بنابراین child-oidp می تواند در ارزیابی نیازهای درمانی مربوط به پوسیدگی در کودکان 11 تا 14 ساله مورد استفاده قرار بگیرد.